Ebeveyn çocuk ilişkinin en önemli parçalarından biri açık iletişim kurabilmektir. Çocuğun sevinçlerini, merak ettiklerini, kaygısını, öfkesini kısaca kendisini ebeveyne rahat bir şekilde ifade edebilmesi çok önemlidir. Bu ilişkiyi kurma sorumluluğu ebeveynindir. İlişki kurulduktan sonra birçok ebeveynden “Biz çocuğumla arkadaş gibiyiz.” cümlesini gurur dolu bir şekilde duyarsınız.
Her konunun konuşulabildiği iletişimin mimarı olmuşlardır. Bunun sonucunda çocuk kendini güvende hisseder. Ebeveyni yanında arkadaşlarının yanında nasıl davranıyorsa öyle davranmaya başlar. Sonuçta arkadaş olduklarını söylenen annesi ya da babası değil midir? Ebeveynler ya da diğer yetişkinler “arkadaş gibi olmaya” bambaşka anlamlar yüklemektedir. Onlar çocukların sıkıntılarını onlarla rahat paylaşmalarını, çekinmeden kendilerini ifade etmelerini isteyerek arkadaş olmak isterler. Ancak bunun yanında onlara hala saygı duyulsun, çocuklar “sınırları ve duracakları yeri” bilsin, onların hala “ebeveynleri olduklarını” unutmasınlar isterler. Tüm bu bileşenleri tek bir ilişki formunda birleştirmek çocuklar için çok zordur. Günün sonunda karşılarındaki yetişkine hangi rolü vereceklerini bilemezler. Bilemedikçe kaygıları yükselir. Kaygıları yükseldikçe de “söz dinlemeyen, yaramaz ya da şımarık çocuk” olurlar.
Çocukların ebeveynlerine; onlarla açık iletişim kurabilmeye, kendilerini rahatça ifade edebilmeye, anlaşılmaya ihtiyaçları vardır. Bir yandan da güvende hissetmeye, korunacaklarını bilmeye, kurallar konulmasına, kontrolün gerekli durumlarda yetişkinlerde olduğunu bilmeye de ihtiyaç duyarlar. Bu dengeyi bulmak birçok ebeveyn için oldukça zorlayıcı bir yolculuktur. İşi kolaylaştıracak en önemli yardımcı ise yansıtıcı ebeveynlik becerilerini kullanmaktır.
Zeynep YETKİN
Klinik Psikolog