Eskisi gibi olduğumuzu zannederken…
Nerede koptu o bağlar, neden anlayamadım? Ne zaman uzaklaşmaya başladı benden? Bir şeyler söyledi de duymadım mı, anlatmaya çalıştıklarını anlamamış olabilir miyim? Şimdi biliyorum artık, sevdiğim benden uzaklaşmış. Henüz gitmemiş sadece.
Anlatmaya çalıştım aslında, belki de göstermeye çalıştım bize olanları. Görmedi, duymadı, belki de o kadar önemli gelmedi. Vazgeçtim ben de. Sadakatimden vazgeçtim.
Benden gitmiş, öğrendim. Bitti mi her şey? İstemiyorum ki…
Öğrendi sonunda. Bitti mi şimdi her şey? İstemiyorum ki…
Kırgınım, kızgınım, öfkeliyim
Kırıldı, kızgın hatta öfkeli şimdi görmeye başladı, üzgünüm, üzgünüm
Eskisi gibi olabilir miyiz? Bu kadar yıkılmışken yeniden dönebilir miyiz eski halimize? Yıkıntıların üstüne yeniden inşa edebilir miyiz ilişkimizi?
Önce bırakalım eskisi gibi olma hayalini, sonra:
Bakalım eskiye; neleri ihmal ettik, neleri görmezden geldik, neleri “aman çatışma çıkmasın şimdi” diye içimize gömdük.
Eskide kalan ilişkimizdeki kırılmalara bakalım ve hala sağlam parçalara bir göz atalım.
Bu sefer ertelemeyelim, ötelemeyelim içimizde olanları
Sonra alalım o sağlam parçaları elimize, başlayalım her parçayı yeniden birleştirmeye. Altınla bezeyelim, yeni bir ilişki yaratalım. O parçalar bize sevgimizi hatırlatsın, o parçalar bize cesaretimizi hatırlatsın, o parçalar bize iletişimin gücünü hatırlatsın.
Funda TEKELİOĞLU
Klinik Psikolog